-- Hua Hin in love --

ถ้าให้นับว่า ที่เที่ยวที่ไปมาบ่อยสุด คำตอบก็น่าจะหนีไม่พ้น “หัวหิน”
เส้นทางขับรถไปต่างจังหวัดที่ชำนาญที่สุด ก็คงจะเป็นคำตอบเดียวกันกับข้างบน
คราวนี้ไปกับญาติพี่น้องอีกเกือบยี่สิบชีวิต อัดแน่นอยู่ในคอนโดหน้าตาไฮโซ (ของคนอื่น) ฮ่าฮ่า
ตามขนบของครอบครัวแนวอนุรักษ์นิยม กิจกรรมรอบนี้ก็หนีไม่พ้น กินอาหารทะเล เดินตลาด กินโจ๊ก และปิดท้ายด้วยกิจกรรมบันเทิงแบบการลงทุนระยะสั้น....
คืนแรก ร้านแสงไทย ...... ร้างราจากปูม้าขาวๆ สวยสดน่าเจี๊ยะ มานาน อู้หลั่นล้า เวลาได้กินปูม้าที่สดๆ โลกนี้มันช่างสดใสจริงๆ ......
ระดับความอร่อย ... อร่อยเลิศ
คืนสองวันอาทิตย์ ณ ร้านอาหารปลาทู ณ ริมทะเล.....
ระดับความอร่อย ก็...ปกติ
แต่ทว่า
ค่ำคืนนี้ นอกจากอาหารทะเลอร่อยๆ ริมทะเลแล้ว
ยังได้อาหารลิ้น และอาหารหู แถมมาด้วย
ในหาดกว้างๆ ติดกัน มีงานแต่งงานกลางหาดทรายกว้างๆ
ที่มาพร้อมบรรยากาศลมเย็นๆ ของทะเลหน้าฝน
เคล้าเสียงคลื่นและเสียงเพลง....
(กรี๊ด......)

งานนี้ปิดท้ายด้วยโคมลอย... ให้บรรดาแขกเหรื่อ
ช่วยกันจุดไฟริมหาดกันคนละไม้คนละมือ .....
มีเรื่องให้หวาดเสียวกันเป็นระยะ
เริ่มจากโคมแรก.... ลอยไปได้สิบวิ ก็หลุ่นตุ๊บลงทะเลไป หลังจากนั้นอีกสองสามโคม
ก็พบ อุปสรรคบางประการของการเผาไหม้เชื้อเพลิง ทำให้โคมสวยๆ
ที่มีไฟแผดเผา หล่นไปอยู่บนเรือประมงที่จอดอยู่แถวๆ นั้น ....
ตายสิคะ ไอ้เราก็อยู่ใกล้ๆ ไม่ห่างจากเรือลำนั้นเท่าไหร่
วันนี้จะรอดชีวิตกลับบ้านมั้ยเนี่ย โชคดีที่มีหนุ่มใจกล้าฝ่าน้ำ
ว่ายลงทะเลไปดับไฟได้ทัน (ถ้าโดนถังน้ำมัน มีสิทธิ์ระเบิดได้นะเนี่ย โอ้ว)
แม้จะมีเหตุการณ์หฤหรรษ์ให้หัวใจหยุดเต้นไปบ้าง แต่พอมองไปบนฟ้าแล้ว
โคมลอยหลายสิบใบ ที่ลอยขึ้นฟ้ากลางทะเลสีดำ ยิ่งลอยไปไกลก็เหมือนดาวดวงน้อยๆ
หลายๆ ดวง ทอแสงบนฟ้ากลางคืนเดือนมืด...
.... สวย..... จังเลย......
เพ้อฝันมากพอละ....ตื่นๆๆๆ
เมื่อช่วงโรแมนติค (ของคนอื่น) ผ่านพ้นไป
ก็เป็นช่วงเวลาแห่งการอุปโภคและบริโภค ในตลาดหัวหิน
... ค่ำวันอาทิตย์ผู้คนบางตา อากาศเป็นใจ ชอปปิ้งได้อย่างเพลิดเพลินใจ...

แล้วเช้าวันจันทร์ก็มาถึง
วันจันทร์ .... วันเริ่มต้นแห่งสัปดาห์ กับหาดทรายเงียบๆ คลื่นเหงาๆ
แค่ได้สูดอากาศสดๆ แบบนี้ ..... ก็ไม่อยากไปไหนแล้ว...

ดื่มด่ำอารมณ์วันหยุดจนหมดแก้วแล้ว
ในที่สุด .... ก็ได้เวลากลับบ้าน....
ช่วงเส้นทางที่ขับกลับบ้านแล้วอารมณ์ดีมากสุด
คงเป็นระยะที่สองข้างทาง มีต้นยางยักษ์ใหญ่ขึ้นสูงสองข้างทาง ...
อันเป็นสัญลักษณ์ที่เตือนคนภาคอื่นๆ ที่เดินทางผ่านมาว่า กำลังเข้าเขต หรือออกจากเขตภาคใต้แล้วนะ
เวลาขับผ่านทีไรให้ความรู้สึกแบบ “ฉันตัวเล็กจัง”
แล้วก็รู้สึกมั่นคงยังไงบอกไม่ถูก (บรรทัดนี้อ่านแล้วใครงงก็ขออภัย แต่มันรู้สึกแบบนี้จริงๆ )

หลายปีก่อน เราว่ามันมีเยอะกว่านี้มาก
...หากแต่หลังๆ มานี้ คาดว่าเป็นเพราะถนนที่กำลังขยายเส้นทาง
จึงทำให้จำนวนต้นยางที่เคยยาวเป็นทิวแถวยาวลดน้อยลงไป.... เสียดายจัง

อีกเรื่องก็คงเป็นเรื่องธง
ที่สองสามปีหลังๆ มานี่ กิจการการทำธง การทำเสื้อทำกำไรให้เจ้าของกิจการอย่างมหาศาล
ทั้งธงเหลือง ธงชาติที่มีมากมายเต็มบ้านเต็มเมืองไปหมด
สมัยเด็กๆ ทุกครั้งที่เห็น “ธง” เราจะรู้สึกถึง สัญลักษณ์แห่งความหมายสำคัญบางอย่าง
สมัยนี้ปัก “ธง” กันกลาดเกลื่อนเต็มไปหมดทั้งสองข้างทาง ไม่ว่าจะทางเล็กทางน้อย ทางหลวง หรือทางด่วน
มองซ้ายมองขวาก็เจอ บางธงเปลี่ยนเป็นสีดำ สกปรกไปหมด
ของบางอย่าง แม้จะ(ทำเป็น)แสดงออก ว่ามีมากมาย .... แต่ถ้าไม่ให้ความสำคัญ ไม่ดูแลอย่างจริงจัง
ก็อาจทำให้คุณค่าของสิ่งนั้นๆ เสื่อมลงได้

ปริมาณ สำคัญกว่า คุณภาพ จริงหรือ ? ..................................