หากย้อนไปมองดู เมื่อครั้งวันวาน และมองชีวิตวันนั้นเป็นนกตัวหนึ่งที่เริ่มบิน เพียงอยากไปเจอขอบฟ้า มุ่งตรงไปตามที่เห็นแม้ยากเย็นยังไงเพียงไหน ไม่หวั่นขอบฟ้ายังคงไกล ให้ฉันบินตาม และยังดูเหมือนมีหวัง จะพบในสิ่งที่ตั้งใจ เลยผ่านมาจนวันนี้ ก็ยังไปไม่ถึงไหนยิ่งบินไป ทำไมยิ่งไกลทุกทุกทีและแล้วฉันเองก็ได้รู้ความจริง ว่าสิ่งที่เคยตามไปเสาะหามันเป็นแค่เพียงภาพลวง ไม่อาจจะสัมผัสมันได้เลยขอบฟ้าไม่มีจริง ไม่เห็นมีตัวตนไม่อาจจะหาเหตุผล ยิ่งคว้า ยิ่งเหนื่อย ยิ่งท้อใจ ที่อยากที่สุดตอนนี้ ต้องการแค่เพียงกิ่งไม้เพื่อจะเกาะให้อบอุ่นใจเท่านั้นเอง..
No comments:
Post a Comment