ณ ทางแยกของชีวิต
ที่มักจะมาเยือนโดยไม่รู้ตัว
บางครั้ง ช่างยากและน่ากลัวเหลือเกิน
กับการเลือกทางที่จะไป
กลัวที่จะเลือก กลัวที่จะตัดสินใจ
กลัวที่จะเสียใจ หากเลือกทางที่ผิดไป
เราไม่มี Time Machine เพื่อตรวจสอบดูว่า
ท้ายที่สุดแล้ว ทางเส้นไหน จะทำให้เราประสบความสำเร็จ
และมีความสุขมากที่สุด
ทางเดียวที่ทำได้
คือ เลือก และ ตัดสินใจ
ที่สำคัญ ต้องทำใจยอมรับทุกๆ สิ่งทั้งดีและร้าย
ที่จะเกิดขึ้น ระหว่างการเดินทาง และปลายทาง.......
อาจจะเป็นเพราะรักเรา
ร้อนรนเกินไป
อาจจะเป็นเพราะหัวใจ
รุมร้อนจะไขว่คว้าหาสิ่งที่ฝัน
หาวันที่เป็นดั่งใจยิ่งตามหา
ยิ่งไกล ยิ่งทรมาน
ค่ำคืนที่มีน้ำตา ใจที่พังทลายลงมา
แต่ยังมีแสงจันทร์สว่าง ให้เรามองเห็น
ค่ำคืนยังคงงดงาม เป็นไปตามที่มันเคยเป็น
และยังมองเห็นความสุข อยู่กับเราไม่ไกล
เกือบจะลืมว่าฟ้างาม
นั้นงามเพียงใด
เกือบจะลืมว่าหัวใจ
มีใครให้ผูกพันทุกอย่างรายล้อม
มากมายใต้เงาพระจันทร์
และความรักอยู่ตรงนั้น ไม่เคยห่างไกล
เหมือนได้พบและหยุดพัก
ทบทวนเรื่องราวให้เรามีวันนี้ที่สุขใจ
ค่ำคืนยังคงงดงาม
เป็นไปตามที่มันเคยเป็น
และยังมองเห็นความสุข
อยู่กับเราไม่ไกล
นึกถึงเพลงเก่าๆ ความหมายดีๆ
ความทุกข์ที่มีเกิดจากการไล่ตามความฝันที่อยู่ห่างไกล
อย่างน้อย ความสุขก็หาได้ไม่ไกลจากตัว ... :)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
ทุกๆวันเราก็มีเรื่องที่ต้องตัดสินใจตลอดเวลา แม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อย แล้วก็อาจจะพลาด แต่ถ้าคิดมาดีแล้ว เราว่าแกก็คงไม่เสียใจหรอก เราก็มักจะสับสนคิดมากแต่พอตัดสินใจไปแล้วก็ไม่ค่อยจะเสียใจ เพราะแต่ละทางเลือกที่เลือกไปเราเชื่อว่าไม่มีอะไรเพอร์เฟก มันต้องมีทั้งข้อดีข้อเสียปนๆกันน่ะ และแต่ละทางเลือกของเราก็จะนำพาเราไปสู่สิ่งใหม่และทางใหม่ให้ต้องตัดสินใจเลือกไปเรื่อยๆไม่จบสิ้นอยู่ดี เราว่าถ้าเรายิ่งกระหายความสุขมากเท่าไหร่ นั่นหละเราจะไม่เป็นสุข เพราะเราจะรู้สึกว่าไม่เคยได้มันมากพอ ก็เหมือนทักษิ- ที่เราก็ไม่เข้าใจว่ามันจะเอาเงินไปทำไรนักหนาว่ะ พอดีกว่าเดี๋ยวจะโดน ไปละ
ถ้าเมืองไทย มีกฏหมายภาษีมรดก
เหมือนเมืองนอก
(เมืองไหนไม่รู้จำไม่ได้ละ)
ก็น่าจะดี จะได้ไม่ต้องกอบโกยเอาสมบัติประเทศชาติ
ให้ญาติโกโหติกา ลูกหลาน ของตัวเองไว้เยอะนัก
อย่างน้อยจะได้ยั้งๆ
ไม่ให้กินตะกละตะกรามมากเกินไป
แต่ก็อย่างว่าแหละ หน้าเหลี่ยมและพวก
คงไม่ยอมให้กฎหมายแบบนี้ผ่านง่ายๆหรอก
เฮ้อ
Post a Comment