-- Vacation --

*********************************************************
Pre- Hua Hin Jazz Festival (9-11 May)

ไปหัวหิน...ก่อนงานแจ๊ซ เฟสติวัลล่วงหน้า 1 เดือนพอดี ... ชิมลางความสงบสุข พร้อมครอบครัว

อาหารเช้า (ง่วงมากกกก) - อาหารว่าง (ตอนเที่ยง)

อาหารเที่ยง ตอน16.00 (อร่อยมากกกก)

อาหารค่ำ (สดมากกกกกก)

อาหารตา (อยากหม่ำมากกกกกกก)

มองหาความสงบสุข ความสบายใจ....

กับครอบครัว...

กับหนังสือ...

กับอาหารทะเล...

พักร้อนน้อยนิด..... สบายใจมหาศาล

****************************************************
The Others

Radio : หลายๆๆๆ วันก่อน โทร.ไปเล่นเกมส์ทางวิทยุเพื่อท้าชิง "กีต้าร์ไฮโซ" ..จากคำถามประเภทความรู้รอบตัว (แบบประหลาดๆ ) เกือบจะถึงเส้นชัยแล้วเชียว แต่ต้องมาแพ้ เพราะคำถามว่า สนามซานซิโร่ อยู่เมืองใด ระหว่างมิลานกับโรม แล้วก็ตกรอบ เพราะตอบผิด :( ฮึ่ม เอาคำถามนี้มาถามผู้หญิงได้อย่างไรกัน
Movie : โคตรรักเอ็งเลย....

หนังสือ : ช่วงนี้หมดอารมณ์อ่านหนังสือ ....... (หวังว่าจะเกิดขึ้นแค่เพียงไม่นาน)
Game : Age of Empire ..กลับไม่ได้ไปไม่ถึง.... (เล่นกี่ทีก็ย่ำอยู่กับด่านเดิมๆ ไม่พัฒนาไปที่ๆ เจริญกว่าสักที)

Travel : Post-Huahin Jazz Festival 9-10 มิ.ย ไว้จะเก็บมาเล่าในโอกาสต่อไป
Song : ปลายปีที่แล้ว ซื้อหนังสือของบอย ตรัย ภูมิรัตน "ร้อยเพลงแห่งความโดดเดี่ยว" มาอ่าน เป็นเรื่องราวของชีวิตนักแต่งเพลงคนหนึ่ง ที่มาพร้อมเพลงความหมายดี 100 เพลง อ่านแล้วติดยิ่งกว่านิยายสามชั่วโมงจบ แล้วหนังสือหนาๆ เล่มนี้ก็นอนแอ้งแม้งอยู่บนตู้เนิ่นนานแสนนาน มาวันนี้ผ่านไปเกือบ 200 วัน ไม่รู้อะไรดลใจให้หยิบมาอ่านอีกครั้ง เพิ่งจะเห็นว่าแถมซีดีซะด้วย เปิดมาฟังดีกว่า แล้วก็อึ้งกิมกี่เลย เพลงภาษาสวยๆ เสียงกีต้าร์ใสๆ "เพื่อนของเราชื่อความเหงา" ค่ำคืนนี้ไม่ได้มีอารมณ์เหงาเลยแม้แต่น้อย ..... แต่ยิ่งฟังก็ยิ่งเหงางั้นคืนนี้ ขอเหงาดีกว่า เผลอแป๊บเดียว ฟังอยู่เพลงเดียวมาเกือบสองชั่วโมงเต็ม ... แล้วค่ำคืนนี้ ก็ฟุ้งซ่านอีกหนึ่งคืน...

เมื่อไรที่หัวใจนั้นอ่อนล้า คือเวลาที่เรานั้นอ่อนไหว
กอดตัวเองไม่มีใคร ไม่เห็นเป็นไร แค่นี้
ไม่ว่าเราจะพบอะไร จะเจอกับวันที่ร้ายหรือดี
ใจก็ยังคงพร้อมจะมี ความเหงาเป็นเพื่อน เคียงไป

บนทางเดินที่เราเคยหกล้ม ทำให้ใครบางคนนั้นหล่นหาย
ฝากรอยแผลไว้ข้างใจ ทิ้งให้เราจดจำ
มีวันที่ลมหนาวพัดมา และก็มีวันที่ฝนพรำ
วันเดือนปียังหมุนประจำ จะเหงาก็ยังต้องเดินต่อไป

ไม่รู้ ไม่รู้ต้องเดินไปถึงเมื่อไร
เหงา ทั้งที่ไม่รู้ว่าทำไม

อาจเป็นเพราะโลกมันกว้างไป หัวใจก็เลยเหงาๆ
แต่ยังยิ้มและยังไม่เศร้า กอดความเหงาไว้กับใจ


(หนังสือ 100 เพลงแห่งความโดดเดี่ยว - ตรัย ภูมิรัตน)